Η μορφή διπλή. Το σώμα ενώνεται, όχι για να εντυπωσιάσει, αλλά για να υπενθυμίσει τη σύγκρουση. Ο Κένταυρος δεν ερμηνεύεται· ισορροπεί ανάμεσα σε δύο φύσεις. Το μέταλλο τον κρατά ακίνητο, σαν να τον συνέλαβε τη στιγμή πριν διαλέξει πλευρά.

Το άλογο σφίγγεται, όχι από ορμή αλλά από πειθαρχία. Ο κορμός ανθρώπινος, όρθιος, με βλέμμα που δεν κοιτά προς τα έξω, αλλά εντός. Καμία έκρηξη· μόνο ένταση. Όχι ταχύτητα· βάρος.

Η ύλη είναι βαριά — όπως και το σύμβολο. Ο Κένταυρος κουβαλά το ασυμβίβαστο. Δεν είναι παραμύθι· είναι διατύπωση. Ένα σώμα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, και όμως στέκει. Μόνος του, ακίνητος, ενιαίος.